Karmel św. Józefa w Przemyślu
Kim jesteśmy?
Wspólnotą kobiet, które rozpoznały w sercu pragnienie do życia w przyjaźni z Bogiem i drugim człowiekiem.
Mniszkami – żyjemy sam na sam z Bogiem w ukryciu klauzury. Naszym powołaniem jest bycie z Panem.
Dla kogo jesteśmy?
Dla Jezusa - najbardziej ukochanej przez nas Osoby.
Dla siebie – ufając, że ta droga poprowadzi nas ku świętości
Dla ciebie – modląc się o nadzieję i życie w Twoim sercu.
Dla świata – by powiedzieć, że Bóg JEST obecny i bliski.
Co robimy?
Nic! Po prostu jesteśmy – również wtedy, gdy angażujemy się w życie!
Odpowiadamy na miłość Jezusa oddając Mu wszystko.
Oddychamy modlitwą, która jest patrzeniem na Niego i byciem z Nim.
Jak?
Szukając Pana w ukryciu klauzury
Trwając na modlitwie
Troszcząc się o siostrzane więzi
Zajmując się codzienną pracą
Życie karmelitańskie jest życiem kontemplacyjnym. To jest dar, który Duch Święty dał Kościołowi wraz ze św. Teresą od Jezusa i św. Janem od Krzyża. Wierne temu darowi życie karmelitańskie jest odpowiedzią na pragnienie współczesnego człowieka, który jest głęboko spragniony Boga, spragniony wieczności, choć często tego nie rozumie, wszędzie Go szuka.
Papież Franciszek
Nasza wspólnota
Nasza wspólnota liczy 14 sióstr w różnym wieku i pochodzących z różnych stron Polski. To Duch Święty jednoczy nas pomimo różnorodności dróg, doświadczeń i temperamentów. Razem dążymy ku Bogu!
Skrzynka intencji
Powierz swoje troski Bogu. Wpisz swoją intencję, a siostry karmelitanki bose otoczą ją codzienną modlitwą w ciszy klauzury.
Bądźcie wierne waszemu charyzmatowi, aby dać światu to, co Pan dał dla dobra wszystkich, czyli żywą wodę kontemplacji (...) nie jest to ucieczką od rzeczywistości, zamknięciem w chronionej oazie, ale otwarciem serca i życia na moc prawdziwie przemieniającą świat, jaką jest miłość Boga.
Papież Franciszek
Nasz klasztor
Klasztor karmelitanek bosych znajduje się w tej części miasta, która przynależy do pomnika historii „Przemyśl – zespół staromiejski”. Budynki klasztorne wraz z kościołem zostały włączone do rejestru zabytków w 1986 roku.
Nad budową czuwał niezastąpiony i całym sercem oddany siostrom ks. kanclerz Józef Wiejowski. On też w dwa lata po poświęceniu kościoła zaproponował siostrom wymalowanie wnętrza świątyni. Znany malarz obiektów sakralnych Tadeusz Popiel pracował w tym czasie w katedrze przemyskiej. Zgodził się wykonać podziwianą do dziś polichromię, nie biorąc od sióstr zapłaty za swoją pracę.
